YOKSULLUĞUN YARA BENDE
Sen tarihsin güzel Kâhta,
Sende düştük kara bahta,
O teneşir denen tahta,
Uzanınca biter dertler…
Çayın oldu baraj gölü,
Nemrut dağın tarih gülü,
Yandı yürek uçtu külü,
Sen gülümse biter dertler…
Yoksulluğun yara bende,
Çilen hançer bu bedende,
Kör talihi alt edende,
Güler yüzün biter dertler…
Canım Kâhta’m iki gözüm,
Birlik olsa söner közüm,
Bu değildir benim özüm,
Dersen bir gün biter dertler…
Cantekin der; inliyor halk,
Bu yüzyılda nerdesin bak,
At uykuyu ayağa kalk,
Canım Kâhta’m biter dertler…